ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΟΙ
Ταξίδι στην Ιστορία των Εξερευνήσεων και των Ανακαλύψεων
Ο Πορθμός του Ανιάν
Το 1271 ο δεκαεφτάχρονος Μάρκο Πόλο, ο πατέρας του Νικολό και ο θείος του Ματέο, αναχωρούν από την Βενετία για το περίφημο ταξίδι τους προς την Ασία και επιστρέφουν είκοσι τέσσερα χρόνια μετά, έχοντας αποκομίσει εμπειρίες, γνώσεις και πλούτη. Τρία χρόνια μετά την επιστροφή τους, ο Μάρκο Πόλο ακολουθεί τον Βενετικό Στόλο στην ναυμαχία που πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1298 στο νησί Κόρτσουλα της σημερινής Κροατίας εναντίον των Γενουατών. Οι Γενουάτες επικρατούν και αιχμαλωτίζουν αρκετούς Βενετούς. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μάρκο Πόλο. Ο Μάρκο Πόλο, έμεινε για μήνες στην φυλακή μέχρι που απελευθερώθηκε τον Αύγουστο του 1299. Συγκρατούμενος του ήταν ο συγγραφέας Ρουσιστέλο ντε Πίζα στον οποίο αφηγήθηκε για το ταξίδι του στην Ασία. Ο Ντε Πίζα, κατέγραψε τις ιστορίες του και όταν αποφυλακίστηκε, τις τύπωσε και τις έκδωσε το 1300 περίπου, με τίτλο “Το Βιβλίο των Θαυμάτων του Κόσμου” (Livre des Merveilles du Monde). Το σύγγραμμα αυτό, έγινε γνωστό και έμεινε στην Ιστορία με τον τίτλο “Τα Ταξίδια του Μάρκο Πόλο”. Μέσα από το βιβλίο αυτό, οι ευρωπαίοι είχαν την ευκαιρία να μάθουν για τις άγνωστες χώρες της απώτερης Ανατολής. Η πιο απομακρυσμένη περιοχή που είχε φτάσει ο Μάρκο Πόλο, ήταν ένα βασίλειο που εκτιμάται πως βρισκόταν στην περιοχή της Μαντζουρίας στο οποίο ο βασιλιάς του λεγόταν Ναϊάν. Καθώς το σύγγραμμα αυτό πέρασε από πολλές μεταφράσεις, ενδεχομένως και κάποιες επιπλέον παραποιήσεις στις ήδη παραποιημένες ιστορίες του Μάρκο Πόλο, σε κάποια έκδοση στις αρχές του 15ου αιώνα, το απροσδιόριστο τότε γεωγραφικά αυτό βασίλειο, καταγράφηκε με την ονομασία Ανίαν.
Οι Βενετοί και γενικότερα οι ευρωπαίοι έμποροι, προσπάθησαν να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την επαφή τους με αυτές τις πλούσιες σε μπαχαρικά και χρυσό χώρες. Η άνοδος και η εξάπλωση όμως των Οθωμανών στην Ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, τους ανάγκασε να αναζητήσουν μια εναλλακτική διαδρομή προς εκείνες τις χώρες. Το 1492, οι Ισπανοί πλέουν δυτικά και ανακαλύπτουν τις Αντίλλες, πιστεύοντας πως είχαν φτάσει στην Ασία. Το 1498, οι Πορτογάλοι βρίσκουν τον δρόμο μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας και αποκτούν το μονοπώλιο στο θαλάσσιο εμπόριο μεταξύ της Ασίας και της Ευρώπης. Οι Ισπανοί, έχοντας αντιληφθεί πλέον πως δεν είχαν φτάσει στην Ασία αλλά σε μια νέα ήπειρο, συνέχισαν να αναζητούν τον δυτικό δρόμο προς την Ασία, ψάχνοντας για ένα θαλάσσιο πέρασμα μέσω της αμερικανικής ηπείρου, που θα τους οδηγούσε εκεί. Το πέρασμα αυτό, το ανακαλύπτει ο Μαγγελάνος το 1520 στην νότια άκρη της ηπείρου. Αν και οι Ισπανοί είχαν αποκτήσει την δυνατότητα να πλεύσουν από την Ισπανία προς την Ασία μέσω του Πορθμού του Μαγγελάνου, αυτή η διαδρομή ήταν εξαιρετικά δύσκολη αφού τα πλοία έπρεπε να διασχίσουν ολόκληρο τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, περνώντας μεταξύ της Παταγονίας και της Γης του Πυρός όπου οι καιρικές συνθήκες, δεν ήταν ευνοϊκές. Από τότε, οι Ισπανοί και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές ναυτικές δυνάμεις που αξίωσαν εδάφη στην Αμερική, άρχισαν να αναζητούν ένα κοντινότερο πέρασμα προς την Ασία, μέσω της Βόρειας Αμερικής. Στο πλαίσιο αυτής της αναζήτησης, δημιουργήθηκε και ο θρύλος για τον Πορθμό του Ανιάν.
Σύμφωνα με την πεποίθηση των ευρωπαίων θαλασσοπόρων, ο Πορθμός του Ανιάν, βρισκόταν στην περιοχή του ομώνυμου βασιλείου στην ανατολική άκρη της Ασίας για το οποίο είχε αναφέρει ο Μάρκο Πόλο, και χώριζε την Ασία από την Αμερική. Οι Ισπανοί, έχοντας εξαπλωθεί και στις δυτικές ακτές της Κεντρικής Αμερικής, άρχισαν να αναζητούν τον Πορθμό του Ανιάν από την πλευρά του Ειρηνικού, κυρίως για να εμποδίσουν την είσοδο των Άγγλων στον Ειρηνικό Ωκεανό οι οποίοι είχαν ήδη αρχίσει να τον αναζητούν από την πλευρά του Ατλαντικού, προστατεύοντας έτσι την κυριαρχία τους στην περιοχή. Το 1592, ο Έλληνας Ιωάννης Φωκάς, έχοντας αποπλεύσει από το Ακαπούλκο για λογαριασμό των Ισπανών, αναφέρει την ανακάλυψη της εισόδου του πορθμού. Στην πραγματικότητα όμως, είχε ανακαλύψει τον πορθμό που χωρίζει την Νήσο Βανκούβερ από την Πολιτεία της Ουάσιγκτον ο οποίος σήμερα φέρει το όνομα του (Χουαν δε Φούκα). Το 1728, οι Ρώσοι, μαζί με τις ακτές της Αλάσκας, ανακαλύπτουν και τον Βερίγγειο Πορθμό ο οποίος πράγματι χωρίζει την Ασιατική από την Αμερικανική ήπειρο. Αυτός ο πορθμός όμως, είναι μόλις το ένα άκρο μιας μεγάλης θαλάσσιας διαδρομής που περνάει μέσα από τα νησιά και τις ηπειρωτικές ακτές του Καναδά η οποία, ακόμα και σήμερα, θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη αφού στο μεγαλύτερο τμήμα της είναι καλυμμένη από πάγους. Ο Πορθμός του Ανιάν, για αιώνες ήταν η προσδοκία των ευρωπαίων να ανακαλύψουν έναν πορθμό, αντίστοιχο με εκείνον του Μαγγελάνου, βόρεια της Αμερικής ο οποίος θα μίκραινε κατά πολύ την θαλάσσια σύνδεση τους με την Ασία. Όταν οι ευρωπαίοι αντιλήφθηκαν την πολύπλοκη γεωγραφική πραγματικότητα του Βορειοδυτικού Περάσματος, ο Πορθμός του Ανιάν, πέρασε οριστικά στην σφαίρα του Μύθου.
LinkwiseCreative.show(«10784-24», «CD25170», «_blank»);
Επιλογές των αναγνωστών μας
ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΟΙ 